Planowane numery

Gdyby szukać początków szeroko rozumianego nurtu lingwistycznego w poezji polskiej, którego podstawowym znakiem rozpoznawczym jest uchwytna w utworach tendencja do eksperymentu językowego, w pierwszej kolejności trzeba by przypomnieć wiersze Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego i Cypriana Norwida. Jak wiadomo w wieku XX na gruncie polskim poetyckie praktyki lingwistyczne z sukcesem podejmowali futuryści i reprezentanci Awangardy Krakowskiej, Julian Tuwim, Bolesław Leśmian, Tymoteusz Karpowicz, Witold Wirpsza, Miron Białoszewski, Zbigniew Bieńkowski, reprezentanci pokolenia ’68 ze Stanisławem Barańczakiem na czele, w wieku XXI Krystyna Miłobędzka (aktywna jeszcze w poprzednim stuleciu), Leszek Szaruga, Piotr Mitzner czy Joanna Mueller. Zaskakująco wiele utworów zaliczanych do poezji lingwistycznej doczekało się tłumaczeń pomimo tego, że uznawana jest ona za nieprzekładalną, po pierwsze, z racji tego, że piętrzy przed tłumaczami trudności związane ze specyfiką poetyckiego idiomu, który wyrasta z dążenia do możliwie najgłębszej ingerencji w sankcjonowane gramatyką reguły języka, po drugie z powodu różnic systemowych między językiem oryginału i językiem docelowym, zwłaszcza w sytuacji, w której należą one do innej rodziny i lub grupy języków. W planowanym wydaniu czasopisma skoncentrujemy się na opisie strategii (i ich funkcji) obieranych przez tłumaczy w przekładzie poezji lingwistycznej i sposobów przezwyciężania wspomnianych trudności. Przyjrzymy się także płaszczyznom eksperymentów translatorskich, ujmując je w kontekście dostępnych tłumaczeń eksperymentalnej poezji znanej z literatur europejskich m.in. poezji kubistycznej, futurystycznej i dadaistycznej i neoawangardowej.

Redaktorzy prowadzący: dr hab. Żaneta Nalewajk-Turecka, Magdalena Ukrainets

Termin nadsyłania artykułów: do 30 czerwca 2022