(1936), urodził się w Toruniu. Absolwent filologii polskiej UMK (1958). W 1964 obronił dysertację doktorską poświęconą twórczości powieściowej S. I. Witkiewicza. W 1970/1971 był kierownikiem Zakładu Filologii Polskiej w WSN w Szczecinie. Od 1971 pracował w Zakładzie Teorii Literatury IFP na stanowisku adiunkta. W 1972 habilitował się na podstawie rozprawy o prozie Brunona Schulza. W 1973–1974 i 1978-81 pełnił funkcję zastępcy dyrektora IFP. W 1974 otrzymał etat docenta. Od 1977 jest redaktorem naukowym „Acta Universitatis Nicolai Copernici”, seria Filologia Polska. Literatura. W 1981-1994 prowadził dodatkowe zajęcia dydaktyczne w WSP w Bydgoszczy. W 1986 objął funkcję dyrektora IFP (od 1999 ILP), którą pełnił do 2000 (z przerwą w 1992–1994). Od 1987 jest kierownikiem Zakładu Polskiej Literatury Współczesnej. W 1990 został mianowany profesorem nadzwyczajnym UMK, w rok później otrzymał tytuł naukowy profesora. W 1996 wszedł w skład Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej PAN, w dalszym ciągu jest jego członkiem (od początku ostatniej kadencji – Komitetu Nauk o Literaturze). W 1999 został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego. 30 września 2007 przeszedł na emeryturę.