(1942), pisarz, dramatopisarz, eseista, pracował też jako dziennikarz i fotoreporter. Jeden z najwybitniejszych współczesnych prozaików węgierskich, tłumaczony na wiele języków, laureat Nagrody im. Kossutha, od lat wymieniany jako kandydat do Nagrody Nobla. Do jego najważniejszych dzieł należą: Koniec pewnej sagi rodzinnej (1977), Emlékiratok könyve (Księga pamięci, 1993), Saját halál (Własna śmierć, 2004), Párhuzamos történetek (Historie równoległe, 2005). Wielkim tematem jego twórczości są antropologiczna i psychologiczna definicja człowieczeństwa, postmodernistycznie ujęta wizja ludzkiej egzystencji oraz samoświadomość jednostki ujawniająca się w stosunku do języka.