(1912 we wsi Bubele niedaleko Sejn, zm. 1987 w Wilnie) – poeta, pisarz, dziennikarz i tłumacz. Studiował prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, potem przeniósł się na dziennikarstwo w Wyższej Szkole Dziennikarstwa w Warszawie. Pierwsze utwory publikował w litewskiej prasie w przedwojennym Wilnie. W 1938 r. wydał tomik Laikai ir žmonės (Czasy i ludzie). W latach 1940–1941 był redaktorem naczelnym zsowietyzowanego dziennika „Vilniaus Balsas”. Po wojnie zrezygnował z własnego głosu i przestrzegał przepisów socrealizmu. W latach 1952–1953 represjonowany. W latach 70. powraca do tradycyjnej poezji opisowej i tworzy swoje najlepsze tomy Sangrąžos (Powroty, 1973) i Poringės (Gawędy, 1978). Wydał dziesięć tomików poezji, dwa zbiory opowiadań, pięć książek dla dzieci i wiele przekładów. Tłumaczył przede wszystkim z polskiego i białoruskiego, ale także z łaciny, rosyjskiego, ukraińskiego, niemieckiego, francuskiego i azerbejdżańskiego. Polskie tłumaczenia wierszy Albinasa Žukauskasa ukazały się w antologiach Pieśni i gwiazdy (1971), Tam, gdzie malwy lśnią czerwone (1973) i Księga przyjaciół (1975).