Jež Nikołaj
prof. dr hab. pracuje w Słowenii na Uniwersytecie w Ljubljanie. W roku 1975 uczestniczył w półrocznym kształceniu odbywającym się w Instytucie Badań Literackich przy Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, w 1979 objął stanowisko lektora języka polskiego w Instytucie Slawistyki Uniwersytetu w Ljubljanie. W roku 1989 otrzymał tytuł starszego wykładowcy języka polskiego, w roku 2000 doktoryzował się na Uniwersytecie Śląskim, w 2002 roku został docentem literatury polskiej w Instytucie Slawistyki Wydziału Humanistycznego w Ljubljanie. W roku 2004 między innymi w wyniku wysiłków naukowoorganizacyjnych Nikolaja Ježa na Uniwersytecie w Ljubljanie powstała katedra polonistyki. Jego aktywność koncentruje się na pracy pedagogicznej, badawczej, a przede wszystkim translatorskiej. Jako pedagog nie ogranicza się do omawiania programu studiów, zachęca także studentów do pracy twórczej, w wyniku której pod jego kierunkiem powstało wiele przekładów i artykułów poświęconych poezji i prozie polskiej. Bada relacje między literaturą słoweńską i polską XIX i XX wieku. Systematycznie pracuje nad przekładami współczesnej prozy i poezji oraz literatury naukowej. Przetłumaczył między innymi "Główne problemy wiedzy o literaturze Henryka Markiewicza", "Historię Polski", od 1988 prawie co roku wydawał co najmniej jedną pozycję książkową poświęconą polskiej prozie, poezji lub publicystyce. Do najważniejszych przekładów należą: powieści Andrzeja Kuśniewicza "Król Obojga Sycylii", "Pożegnanie jesieni Stanisława Ignacego Witkiewicza", "Ślub" Witolda Gombrowicza", "Cesarz" i "Heban" Ryszarda Kapuścińskiego, "Madame" Antoniego Libery. Wydał też zbiory wierszy Zbigniewa Herberta (razem z Tonym Pretnarem), Adama Zagajewskiego oraz Karola Wojtyły.
