(ur. 2 czerwca 1938 w Sosnowcu) – teatrolog, historyk literatury, edytor; profesor emerytowany Uniwersytetu Wrocławskiego i wrocławskiej Filii PWST im. L. Solskiego w Krakowie (w latach 1979-1987 jej prorektor). W 1961 r. obronił pracę magisterską napisaną pod kierunkiem prof. Bogdana Zakrzewskiego Problem dramatu historycznego w polskiej krytyce lat 1830-1848 (druk w: „Prace Literackie” 1964, z. V).

Z wrocławską polonistyką związał się 1 stycznia 1962. W latach 1975-2008 pełnił funkcję kierownika Zakładu Teorii Kultury i Sztuk Widowiskowych. W 1971 r. obronił rozprawę doktorską pt. Inscenizacje sztuk S. I. Witkiewicza w dwudziestoleciu międzywojennym (wyd. Witkacy w teatrze międzywojennym, Warszawa 1973). Habilitował się w 1976 r. na podstawie rozprawy Witkacy nieznany i edycji Bez kompromisu. Pisma krytyczne i publicystyczne S. I. Witkiewicza (Warszawa 1976). Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1989 r., profesora zwyczajnego w 1993 r. W latach 1970-1990 współredaktor „Prac Literackich”, członek Komitetu Redakcyjnego Encyklopedii Kultury Polskiej XX wieku (1991-2000), „Polish Art Studies” (1979-1983) i serii wydawniczej Dramat w teatrze – Teatr w dramacie (1989-1998), redaktor serii Myśl teatralna w Polsce w XX wieku (1989-1994) i Dramat – Teatr (od 1999 r.). Członek Rady Naukowej Instytutu Sztuki PAN (1981-1984, 1990-1993), Komitetu Nauk o Sztuce PAN (od 1990 r.) i Komitetu Nauk o Kulturze PAN (2004-2009); przewodniczący Rady Naukowej (1990-1995) i Rady Kuratorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich (1995-2006). W latach 1972-1983 prezes Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru (od 1985 r. – prezes honorowy); kierownik literacki Teatru im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze (1973-1985). Członek Polskiego PEN Clubu. Autor ok. 200 rozpraw, artykułów, recenzji oraz redaktor trzytomowej antologii Wprowadzenie do nauki o teatrze (Wrocław 1974-1978) i Problemy teorii dramatu i teatru (Wrocław 1988, 2003). Opracował i wydał pisma Jerzego Grotowskiego, Tymona Terleckiego, Konstantego Puzyny, Zbigniewa Raszewskiego i Anny Micińskiej. Promotor ok. 500 prac magisterskich, 21 doktoratów i doktoratów honoris causa J. Grotowskiego, T. Terleckiego i J. Nowaka-Jeziorańskiego. Od 1989 r. przewodniczący Komitetu Redakcyjnego edycji Dzieł zebranych S.I. Witkiewicza, w ramach której opracował tomy: Nienasycenie (1992; wspólnie z L. Sokołem), „Teatr” i inne pisma o teatrze (1995), Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia. Szkice estetyczne (2002; wspólnie z L. Sokołem), Dramaty I (1996), Dramaty II (1998),

Dramaty III (2004), „O Czystej Formie” i inne pisma o sztuce (2003), Listy do żony (1923-1927) (2005), Listy do żony (1928-1931) (2007), Listy do żony (1932-1935) (2010), Listy do żony (1936-1939) (2012).  W 2009 r. za tom rozpraw Witkacego portret wielokrotny. Szkice i materiały do biografii (1918-1939) otrzymał Nagrodę „Nowych Książek”. Laureat wielu nagród i wyróżnień, m. in. miesięcznika „Odra” (2005), Nagrody Prezesa Rady Ministrów (2012) i Polskiego PEN Clubu (2013). Otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1996) oraz srebrną i złotą odznakę Gloria Artis.