(Κώστας Καρυωτάκης) – urodził się 30.10.1896 roku w peloponeskim Trypolisie, zmarł 21.07.1928 roku w Prewezie w Grecji. Poeta i tłumacz uważany za jednego z najważniejszych greckich twórców XX wieku, często opisywany jako ikona pokolenia „dekadentów” lat 20. XX wieku. Jego samobójcza śmierć, poprzedzona publikacją zbioru wierszy „Elegie i satyry”, wywołała silną modę na „kariotakizm”, jak pisze Linos Politis w Historii literatury nowogreckiej (Ateny 1978, s. 249), inspirując wielu greckich artystów okresu międzywojnia i kreując wokół nazwiska Kariotakisa silny mit poety wyklętego. W jego twórczości można odnaleźć wyraźne wpływy symbolizmu (zwłaszcza w debiutanckim tomie Ból ludzi i rzeczy z 1919 roku), powracające motywy melancholii, nostalgii za czasami dzieciństwa czy samotności jako nieodzownego i nieuniknionego elementu ludzkiej egzystencji.